| ชื่อบทความ | การเพาะเห็ดเป๋าฮื้อด้วยขี้เลื่อยไม้กระถินณรงค์ที่เหลือใช้จากอุตสาหกรรมการทำกรงนกเขาชวา |
|---|---|
| ประเภทการตีพิมพ์ | วารสารวิชาการระดับชาติ |
| ชื่องานประชุมวิชาการ/วารสาร | วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี |
| ผู้แต่ง |
จักรกริช อนันตศรัณย์ |
| วันที่ตีพิมพ์/นำเสนอ | 2 ต.ค. 2566 |
| ปีที่ | 25 |
| ฉบับที่ | 3 |
| หมายเลขหน้า | 65-74 |
| ลักษณะบทความ | |
| Abstract | กระถิ่นณรงค์เป็นวัตถุดิบที่สำคัญในอุตสาหกรรมการทำกรงนกเขาชวา โดยใช้ทำหัวตะขอกรงนก ซึ่งต้องผ่านการกลึงอย่าง ประณีต ทำให้เกิดขี้เลื่อยในกระบวนการผลิต งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการใช้ขี้เลื่อยไม้กระถินณรงค์ที่เหลือใช้ จากการทำกรงนกเขาชวามาเป็นส่วนประกอบของวัสดุเพาะเห็ดเป๋าฮื้อ ในการศึกษานี้ผสมขี้เลื่อยไม้ยางพารากับขี้เลื่อยไม้กระถินณรงค์ ในอัตราส่วนที่ต่างกัน (100:0, 75:25, 50:50, 25:100 และ 0:100) แล้วหมักเป็นระยะเวลา 14 วัน ก่อนนำมาอัดใส่ถุงพลาสติกเป็น ก้อนวัสดุเพาะเห็ดขนาด 1 กิโลกรัม หลังจากถ่ายหัวเชื้อเห็ดเป๋าฮื้อลงในวัสดุเพาะแล้ว บ่มในที่มืดที่อุณหภูมิห้อง เป็นเวลา 45 วัน เพื่อ สังเกตการเจริญของเส้นใยเห็ด ซึ่งพบว่าการเจริญของเส้นใยเห็ดในวัสดุเพาะที่แตกต่างกันไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ หลังจากการเปิดดอกเห็ด เก็บดอกเห็ดเป๋าฮื้อที่ระยะเวลา 20, 40 และ 60 วันเพื่อนำมาวิเคราะห์ปริมาณ และคุณภาพของดอกเห็ด ซึ่งพบว่าอัตราส่วนของขี้เลื่อยไม้ยางพารากับขี้เลื่อยไม้กระถินณรงค์ที่แตกต่างกันส่งผลต่อน้ำหนักสดของดอกเห็ด ความกว้างของหมวกดอก ความสูงของดอกเห็ด และความสมบูรณ์ของดอกเห็ด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยเห็ดเป๋าฮื้อที่เพาะด้วยวัสดุเพาะที่มีอัตราส่วนของ ขี้เลื่อยไม้ยางพารากับขี้เลื่อยไม้กระถินณรงค์เท่ากับ 50:50 มีน้ำหนักสดของดอกเห็ด ความกว้างของหมวกดอก ความสูงของดอกเห็ด และความสมบูรณ์ของดอกเห็ดสูงสุดในทุกระยะเวลาของการศึกษา งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ในการเพิ่มมูลค่าของขี้เลื่อย ไม้กระถินณรงค์ ซึ่งเป็นวัสดุเหลือใช้จากอุตสาหกรรมการทำกรงนกเขาชวา โดยนำมาใช้เป็นส่วนประกอบของวัสดุเพาะเห็ดเป๋าฮื้อ |