รายละเอียดข้อมูลการตีพิมพ์เผยแพร่
| ชื่อบทความ |
ผลของไคโตซานและไซโตไคนินต่อการเจริญเติบโตกล้วยน้ำว้าพันธุ์กาบขาวที่เพาะเลี้ยงในสภาพปลอดเชื้อ |
| ประเภทการตีพิมพ์ |
วารสารวิชาการระดับชาติ |
| ชื่องานประชุมวิชาการ/วารสาร |
วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร |
| ผู้แต่ง |
จักรกริช อนันตศรัณย์
|
| วันที่ตีพิมพ์/นำเสนอ |
25 เม.ย. 2568 |
| ปีที่ |
42 |
| ฉบับที่ |
1 |
| หมายเลขหน้า |
38-48 |
| ลักษณะบทความ |
|
| Abstract |
กล้วยน้ำว้าพันธุ์กาบขาวเป็นกล้วยพันธุ์ที่ได้รับการส่งเสริมให้เกษตรกรปลูก โดยการปลูกเป็นพืชเชิงเดียวเพื่อการผลิตทางเกษตรและจำหน่าย ส่งผลให้ภาครัฐใช้วิธีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อขยายต้นพันธุ์จำนวนมากทำให้ความหลากหลายทางพันธุกรรมต่ำ การวิจัยครั้งนี้ได้ศึกษาการขยายพันธุ์กล้วยน้ำว้าพันธุ์กาบขาวด้วยวิธีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ ด้วยการใช้สารไคโตซานร่วมกับไซโตไคนินโดยนำชิ้นส่วนหน่ออ่อนที่ปลอดเชื้อมาเพาะเลี้ยงบนอาหารสูตร MS ที่เติม TDZ (2 มก.ต่อลิตร) และ/หรือ BA(4 มก.ต่อลิตร) มีหรือไม่มีไคโตซาน 20 มก.ต่อลิตร เป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ พบว่าชิ้นส่วนหน่อที่เพาะเลี้ยงบนอาหารสูตร MS + BA (4 มก.ต่อลิตร) มีการเจริญเติบโตที่ดีกว่าชิ้นส่วนหน่อที่เพาะเลี้ยงบนสูตรอาหาร MS + TDZ(2 มก.ต่อลิตร) โดยมีแนวโน้มน้ำหนักสด (3.6 กรัม)จำนวน (1.8 ยอดต่อชิ้นส่วน) ความยาวยอด (10.4 ซม.)จำนวนราก (3.5 รากต่อชิ้นส่วน) และความยาวราก (5.9 ซม.)ที่มากกว่า เมื่อเนื้อเยื่อกล้วยเพาะเลี้ยงในอาหาร MSที่ไม่เติมไซโตไคนินและอาหารMS+ BA (4 มก.ต่อลิตร) + TDZ(2 มก.ต่อลิตร) ไคโตซานจะส่งเสริมการเจริญเติบโตมากขึ้น ขณะเดียวกันไคโตซานจะชะลอการเจริญเติบโตในอาหาร MS ที่เติม BA (4 มก.ต่อลิตร) หรือ TDZ (2 มก.ต่อลิตร) อย่างใดอย่างหนึ่ง ดังนั้น การใช้ไคโตซานและไซโตไคนินในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อกล้วยน้ำว้ากาบขาวส่งผลต่อการเจริญเติบโตในหลอดทดลอง ซึ่งขึ้นอยู่กับปริมาณของสารควบคุมการเจริญเติบโตและไคโตซาน |